นิทานเจ้าลาหน้าฝน

นิทานสั้นและนิทานอีสป
เรื่องเจ้าลาหน้าฝน
ตัวเอก : ลา

กาลครั้งนึงนานมาแล้วมีเจ้าลาสีเทาตัวนึงมันรู้สึกคันรูจมูกของมันเป็นอย่างมาก
จนมันทนไม่ไหวจึงจามออกมาหนึ่งครั้ง ฮัดเช้ย แต่มันก็ยังไม่หายคันมันก็จามออกมาอีก
ฮัดเช้ย เอ่ทำไมอยู่ๆ ฝนมันตกลงมา หรือว่าเป็นเพราะเราจาม ฝนเลยตกลงมา
ทำไมเราเก่งอย่างงี้ เดี๋ยวต้องไปบอกเพื่อนให้รู้ซะหน่อยแล้ว

นี่เจ้าแกะนายเห็นฝนที่ตกไหม นายรู้ไหมหละทำไมฝนถึงตกหนักแบบนี้
ที่ฝนตกเพราะว่าฉันจามฮัดเช้ยดังๆ จริงเหรอเจ้าลา ใช่สิเพราะข้าเป็นลาจอมเก่งอยู่แล้ว
เจ้าลาเที่ยวออกไปประกาศทั่วทั้งป่าว่าที่ฝนตกหนักก็เพราะมัน

และสัตว์ต่างๆ ก็ดูจะเชื่อเจ้าลาซะด้วยสิ ทุกตัวตื่นเต้นและชื่นชมเจ้าลา
แต่ว่าฝนตกมา 3 วัน 3 คืนแล้วพวกสัตว์ต่างเดือดร้อนกันไปทั่ว
และแล้วสัตว์ทั้งหมดก็ต่างเดินทางไปบ้านเจ้าลา เพื่อขอร้องให้เจ้าลาทำให้ฝนหยุดตก

เจ้าลาอยู่หรือเปล่า เธอเก่งมากเลยนะทำให้ฝนตกมากเลย
แต่ว่าฝนตกมันมากไปแล้วพวกเราทำอะไรไม่ได้เลยต้องหลบในบ้านตลอด
แต่ฉันไม่รู้ว่าทำยังไงให้ฝนตกหยุดสิ ตอนนั้นมันก็ไม่คันก็จามไม่ได้

ด้วยความโกรธสัตว์ทุกตัวต่างเข้ามารุมเจ้าลาเป็นการใหญ่
แต่แล้วอยู่ๆ ฝนก็หยุดตกขึ้นมาเฉยๆ แดดเริ่มส่องไปทั่วพื้นดิน
ท้องฟ้าโป่ง เจ้าลาจึงได้ทีตะโกน หยุดเสียงยาว
เห็นไหมทุกคนฝนหยุดตกแล้ว
คราวนี้เจ้าลารอดตัวไป สัตว์ทุกตัวก็พากันกลับ

เจ้าลาก็สงสัยว่าทำไมฝนถึงหยุดตกทั้งๆ ที่มันไม่ได้จาม
เจ้าลาจึงลองจามดู ฮัดเช้ย อ้าวไม่เห็นจะเกิดอะไรขึ้นเลย
โธ่ที่ฝนตกและหยุดตกไม่เกี่ยวกับเราซะหน่อย
เจ็บตัวฟรีเลยเรา โง่จริงๆ เรานี่

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเจ้าลาก็เลิกคิดว่ามันสามารถทำให้ฝนตกได้
ที่จริงมันเป็นเรื่องบังเอิญต่างหาก และการที่มันทึกทักเอาเอง
ทำให้มันได้รับความเดือดร้อนไปด้วย จากนั้นมาเจ้าลาก็ไม่พูดอะไรทีี่ไม่รู้จริง
และไม่แน่ใจอีกเลยซักครั้งเดียว

ดาวน์โหลดคลิปเสียงเล่านิทาน